Бэзу бледныя дажджом да зямлі прыбітыя…
Зноў змоўкла песня салаўя;
Гоман гоман чуецца сярдзіты
выпадковага ручая.
Прырода чакае прамянёў запаветная:
Кветкі падымуць вільготны аблічча,
І зноў у маіх садках пахучая
Раздасца птушыны крык.
1 чэрвень 1899
