Сустрэўшы на горным Цябе перавале,
Мой прояснены позірк
Зразумеў тасканскі дымныя далі
І абрысы гор.
Жоўты хустку Твой разубранае кветкамі -
Сонны то макавы колер.
глядзіш вялікімі, як неба, вачыма
Беднаму вандроўніку ўслед.
Дасі забароны забыцца векавыя
Вечнага падарожніку - мне?
Горача паўтараць Тваё Імя, Марыя,
тут, на чужым боку?
3 чэрвень 1909
