Імчыць мяне мёртвая сіла,
Імчыць па сталёвым шляху.
Неба маркоце зацямніла,
У сэрцы - твой голас: прабачце.
што, і ў расстанні чыстая ты
І беззаганна свята.
Вунь агнявога заходу
Ясная згасае рыса.
Няма безнадзейнага гора!
Сэрца - пад прыгнётам працы,
І нябесныя прасторы -
Ты - залатая зорка.
