Старасць мёртвая блукае вакол,
У зялёным патанула дарожка.
Я пілую наверсе паўкола -
Я пілую слыхавое акенца.
Чую далі - і кроплі смалы
Праступаюць у сасновыя жылкі.
Прарываюцца віскі пілы,
І ляцяць залатыя пілавінне.
Вось апошні свісцячы раскол -
І дошчачка ляціць у невядомасць…
У вострым паху якія растаюць смол
Пада мной расчыніліся навакольле…
Усе заходняе неба - у дрымоту,
Даўжэюць Дольная цені,
І на ружовай згасае карме
Сплываюць кормщик вясновы…
Вось мы з ім сплываюць ў цемру,
І карабель знікае лятучы…
Вось і кормщик - зоркаю падучкі -
Да пабачэння!.. ляціць за карму…
ліпеня 1905
