Էինք տխուր ծերության բռնել հանկարծակիի բերել հեշտությամբ,
Այժմ մենք թույլ, եւ մենք չենք ունենա ցանկությունները.
Այդ ժամանակից ի վեր,, որպես զոհված ընկերոջ, - երբեւէ
Ոչ մի լրիվ ցնցուղ վաղաժամ անհանգստություն.
Որ կյանքը մեզ համար, սքանչելիքներ ու լի հոգսերից,
Թողնելով մենակ միակ հուշերը.
Տխուր մեր աշխարհը թողել այն,
Եվ այս դատարկության բոլոր հիշարժան գարուն,
Որտեղ ամեն մի շունչն է պահում իր գոյությունը.
5 Օգոստոս 1901
