Oh, Մի նայիր իմ աչքերին հանդիմանաբար,
Կոչ չի անում լռության եւ քնում!
Ես գիտեմ,, ընկեր, այդ մութ աչքերով
Թաքնված Կիրքը հին գարնանը…
Գարուն էր! Սելեստիալ ոլորտները հետագա
Այրման աստղերը; հովանի եղաւ անոնց վրայ ձեզ
Բոցավառվող աչքերը ուրախ եւ տխուր,
Որ պայծառ աստղերը, Վերը գեղեցկությունը…
Oh, Մի նայիր իմ աչքերին հանդիմանաբար
Եւ տալ մի համ վերջին տոնակատարության!
Դու գիտես, ընկեր, այս հպարտ աչքերի
Եվ կյանքը, եւ մահ, եւ տեսքը Աստվածության!
5 հունվար 1900
