Аб, не глядзі ў вочы мае з дакорам,
Не заклікаю да бязмоўя і сну!
Я ведаю, іншы, за гэтым цёмным позіркам
Тоіцца запал за ранейшую вясну…
Вясна была! У нябесных сферах далейшых
гарэлі зоркі; іх зацямніла ты
Зіхаценне вачэй вясёлых і сумных,
Што ярчэй зорак, вышэй за прыгажосці…
Аб, не глядзі ў вочы мае з дакорам
І дай спазнаць мінуўшчыны ўрачыстасці!
Ты ведаеш, іншы, за гэтым ганарлівым позіркам
І жыццё, і смерць, і аблічча Боскасьці!
5 студзень 1900
