Аблокі небывалай асалоды -
Без канца іх блакітная лянота.
Сыходзь ў снегавыя грамады
Ружаватае вітаць дзень.
Цішыні сьнегавога намёку,
Заспакаенне дум не будзі…
Далікатна-сінія горы глыбока
Прытаіліся ў нябеснай грудзей.
Там да спрэчкі - сквозящая калі ласка,
Да вайны - толькі пяшчота твая,
Без канца - беспачатковым казка,
Каляды блакітнага ручая…
Немагчымую слодыч прыемшы,
Аб, здраднік! Люблю і клічы
Блакітныя вітаць зямлі,
Жамчугова сны наяве.
21 лістапада 1903
