У пустым завулку вясновыя вады
бягуць, мармычуць, а дзяўчына рагоча.
П'яны чырвоны карлік не дае праходу,
скача, пырскае ваду, сукенка мочыць.
дзяўчыне страшна. зачыніліся хустачкай.
Цёмны вечар бліжэй. Сонца за трубой.
Карлік скокнуў у лужынку чырвоным камячком,
Гоніць струменьчык да струменьчыку зморшчанай рукой.
Дзяўчыну вабіць і палохае адлюстраванага.
Здалёк міргнуў самотны ліхтар.
Чырвонае сонца села за будынкі.
рогат. воплескі. пырскі. фабрычная Гэры.
Быццам здалёк невыразна даносяцца гукі…
Дзесьці капае з даху… дзесьці кашаль старога…
Безжыццёва чапляюцца халодныя рукі…
У пашыраных вачах не відаць зрэнкі…
......................................................
як страшна! як бяздомная! там, ля плота,
Легла непрыгожым мокрым камяком.
плача, каб ноч працягнулася не хутка -
Сорамна вярнуцца з д'ябальскім таўром…
раніца. зморшчына. застойны ". Oprokinutye kadki.
У светлых струменьчыкам весела скача сінь.
Па вуліцах ставяць чырвоныя рагаткі.
пляскаюць салдацікі: раз! два! раз! два!
У завулку каля мокрага плота над целам
Спячай дзяўчыны - трасецца, мармыча старшыня;
Пачварны карлік заняты справай:
Спускае ў ручаёк чаравікі: раз! два!
чаравікі, круцяцца, нясуцца па плыні,
Імкліва абганяе іх чырвоны каўпак…
рогат. воплескі. пырскі. Яшчэ імгненне -
Плывуць сабачыя вушы, барада і чырвоны фрак…
пранесліся, - і струменьчыкі шэпчуць невыразна.
Дзяўчына павольна ачулася ад сну:
У вачах яе чырвона-блакітныя плямы.
бліскаўкі сонца. струменьчыкі. пырскі. вясна.
5 сакавік 1904
