Znałem ją wtedy,
W tych wspaniałych lat.
Tiutchev
lat minęło, ale - wszystko jedno:
ścisły, piękne i jasne;
Tylko włosy są trochę gładsza,
I oni błyszczą szary.
A ja - zmierza na stosie książek,
wysoki, zgarbiony starzec, –
Z wyłącznym Dumy nepostizhnoy
Patrzę na swojej twarzy spokoju.
że. Nie zmieniły roku.
Żyjemy i oddychamy, a następnie,
i, Wspominając, zachowane
Te wspaniałe lata…
Ich światło popiołu - w urnie.
Nasz jasny duch - w lazurowym mgłę.
I cały wspaniały, cała Azure -
Oddychać obok na ziemi.
30 maj 1906
