Шату накрыж абвязаўшы,
Свечку да палкі прывязаўшы,
Лунае Анёл невялікі,
лунае лесам, svetlolik.
У снежна-белай цішыні
Ад хвоі порхнет да хвоі,
Кране свечкаю сучок,
Tresnet, ўспыхне агеньчык,
Круглявыя, задрыжыць,
Як па нітцы, пабяжыць
Там і сям, і тут, і тут…
Зімовы лес ззяе ўвесь!
так лёгка, як снежны пух,
Нараджэння крылаты дух
азарае нябёсы,
Зводзіць свята на лясы,
Каб ад неба і зямлі
Светы сустрэцца маглі,
Каб паміж небам і зямлёй
Загарэўся прамень іншай,
Каб ад святла малых свеч
доўгі прамень, як востры меч,
Сэрца святлом працяў,
Шлях нязманлівае ўказаў.
Кастрычніка 1912
