Ідзем па пожняў, не спяшаючыся,
З табой, адзін мой сціплы,
І выліваецца душа,
Як у сельскай царкве цёмнай.
Восеньскі дзень высокі і ціхнуў,
Толькі чуваць - крумкач глуха
Кліча таварышаў сваіх,
Ды кашляе старая.
Восець расстелет нізкі дым,
І доўга пад Клуня
Мы позіркам пільным сочым
За летам Жураўліны…
лётаць, ляцяць касым вуглом,
Важак звініць і плача…
Пра што звініць, аб чым, аб чым?
Што плач восеньскі значыць?
І нізкіх жабракоў вёсак
Не злічыць, НЕ Смерць вокам,
І свеціць у пацямнелы дзень
Вогнішча ў лузе далёкім…
Аб, ніша мяне,
Што ты для сэрца значыш?
Аб, бедная мая жонка,
Пра што ты горка плачаш?
1 студзень 1909
