Там дамы фарсяць модамі,
Там кожны ліцэіст остер -
Над нудой дач, над агародамі,
Над пылам сонечных азёр.
Туды вабіць персцямі пунсовымі
І дачнікаў хвалюе дарма
Над запыленымі вакзаламі
недасяжная зара.
там, дзе сумую так пакутліва,
Да мяне прыходзіць часам
Яна - бессаромна чароўна
І зневажальна горда.
За тоўстымі піўнымі кружкамі,
За сном звыклай мітусні
прадзімае вэлюм, пакрыты мушкі,
Вочы і дробныя рысы.
Чаго ж чакаю я, зачараваны
Маёй шчасліваю зоркай,
І аглушаны і ўсхваляваны
віном, зарою і табой?
Уздыхаючы старажытнымі павер'ямі,
Шоўкамі чорнымі шумную,
Пад шлемам з жалобнымі пер'ем
І ты віном аглушыць?
Сярод гэтай пошласці таямнічай,
скажы, што рабіць мне з табой -
Недасяжнай і адзінай,
Як вечар дымна-блакітны?
Красавік 1906 – 28 красавік 1911
