Так - разышліся ў гадзіны світання.
А. Б.
Усе адлятаюць сны зямныя,
Усё бліжэй чужыя краіны.
краіны халодныя, нямыя
І без любові, і без вясны.
Там - далёка, адкрыўшы зрэнку,
Бачання блізкіх і родных
Праходзяць у новыя вязніцы
І абыякава глядзяць у іх.
Там - маці сына не пазнае,
Патухнуць гарачыя сэрцы…
Там - безнадзейна згасае
Маё Тулянні - без канца…
І раптам, У перадпачатку заменчанымі,
Прычуецца далёкія крокі…
Ты - самотна, - У аддаленай,
Сомкнешь апошнія кругі…
4 мая 1901
