Высока з цемрай зліваецца сцяна,
Там - светлае акно і светлае маўчанне.
Ні гуку каля дзвярэй, і лесвіца цямна,
І блукае па кутах знаёмае дрыгацення.
У дзвярах дрыготкі святло і змрок вакол.
І марнасьць і шум на вуліцы бязмерна.
Маўчу і чакаю цябе, мой бедны, позні сябар,
Апошняя мара маёй душы вечаровай.
11 студзень 1902
