Я і малады, і свежы, і закаханы,
Я ў трывозе, у роспачы, і ў маленні,
зеляніна, таямнічы клён,
Нязменна схілены да цябе.
Цёплы вецер пройдзе па лістам -
Задрыжаць ад малітвы ствалы,
Догляд за асобай, звернутым да зорак -
Духмяныя слёзы хвалы.
Ты прыйдзеш пад шырокі шацёр
У гэтыя бледныя сонныя дні
Заглядеться на мілы ўбор,
Размроіцца ў зялёнай цені.
ты адна, закахана і са мной,
Нашепчу я таямнічы сон,
І да ночы - з тугою, з табой,
Я з табой, былінка клён.
31 ліпеня 1902
