Ты ў пакоі адзін сядзіш.
Ты чуеш?
Я ведаю: ты цяпер не спіш…
Ты дыхаеш і ня дыхаеш.
Навошта за дзвярыма святло згасла?
Не бойся!
Я твой даўно забыты гадзіну,
Стукаюся - адкрыйся.
Я ведаю, ты цяпер у трызненні,
мяцежны!
Я ўсё роўна да цябе увайду,
Старадаўні сябар і пяшчотны…
Ня бойся успамінаць мяне:
Ты быў так малады…
Ты сеў на белага каня,
І шчокі паліў восеньскі холад!
Ты паляцеў туды, туды -
У бурштын заходняе!
Не дзіва, ці ведаў ты тады
Свой жабрак шлях зваротны?
Цяпер ты мудры: не супярэч -
Які сэнс у спрэчцы?
Ты памятаеш першае каханне
І світанак, світанак, світанак?
Навошта схіліўся ты тварам
так нізка?
Суцешся: вецер за акном -
То трубы смерці блізкай!
открой, адкажы на маё пытанне:
Твой дзень быў яркі?
Я саван царскі прынёс
Табе ў падарунак!
марш 1909
