У небе - дзень, усіх начэй забабонны,
Сам не ведае, ён - ноч ці дзень.
На твары ў сяброўкі вечаровай
Залаціцца невыразная цень.
Але рыбак гэтыя сонныя бруі
Ня будзіў яшчэ узмахам вёслы…
Агнявыя яе пацалункі
кажуць мне, што ноч - не прайшла…
Лёгкі вецер павеяла нам у вочы…
Калі можаш, вогнішча Quell!
Патушы ў вар'яты ночы
Распылавшийся вугаль душы!
Кастрычніка 1912
