Апоўначы глухую народжаная
Спадарожнікам бледным зямлі,
У тканіны зямлі адзетая,
Ты серабрылася удалечыні.
Ішоў я на поўнач безлиственный,
Ішоў я ў марознай пылу,
Чуў твой голас таямнічы.
Ты серабрылася удалечыні.
Апоўначы глухую народжаная,
Ты серабрылася удалечыні.
Стала душа прыгнечаная
Тканінай марознай зямлі.
эліны, багі бяссонныя,
Устаньце ў марознай пылу!
Сонцам сваім ап'янёныя,
Сонца разліце удалечыні!
эліны, эліны сонныя,
Сонца разліце удалечыні!
Стала душа здзіўленая
Камяком халоднай зямлі!
24 снежні 1900
