Усё гэтак жа брыдзём па зямлі -
Ты - Анёл, спячы беспрасыпным,
А я - недасьведчаны і бедны,
У тваім загорнуты крыле.
Сляпы вядзе з сабой сляпога,
Але часцей ўкруг мільгаюць стрэлы,
І я рукой аслупянеў
Захоўваю ўзаемныя сэрца.
але, калі Анёл-лебедзь никнет,
Што я магу ў яго крыле?
Страла адшукае і пракрадзецца
І пригнетет да роднай зямлі.
Але будзем разам. лебедзь сонны
І я - пераможаны ўслед за ім -
Як дым кадзільным, пахучы,
Да пачаткам взнесшийся сваім.
17 Кастрычніка 1905
