Смерць і час пануюць на зямлі -
Ты уладарамі іх не кліч.
вл. Салаўёў
ведаю, бедная, цяжкі цяжар
Ты ад стагоддзя стамілася несці.
Ропщешь ты на бяздушнае час, –
Я з адкрытай душой удзельнічаць у шляху.
Тут бушуюць няслушныя буры,
Злыя сны пралятаюць, звонячы.
Над табой - всевластной блакіту,
Няма ў табе - прамяністага дня.
Але ў таямніцы нямога бачання
Расцветешь, АБНАЎЛЕННЕ гора.
Усе мары мімалётнага тлення
Маладая развее Зара.
15-16 верасня 1901
С.-Пецярбург
