Да чаго бязмэтна ахоўваць
Свае былыя натхнення?
Ужо на ўсім - гадоў друк,
Сівых часоў дакрананне.
верш, запаветная смутак,
прачнуўся дзень, дыхнуў пакутай.
Гадоў Сіваватая далеч
Пакрыта цемрай і маўчаннем.
І Далі ў сэрцы сыходзь
ты, безнадзейная імкненне,
Не атручвалі і не будзі
Меня, былое натхненне!
