Дазволь і мне згараць душою,
Мгновенье жыццё радавацца
І адзінокая мараю
У тваім неўміручасць радавацца.
ты непараўнальная, ты багіня,
Твае весялосьць і смутак -
Мая запаветная святыня,
Мая прароцкае далеч.
Дазволь жа мне згараць душою
І пламенеть агнём мары,
Каб вечна думаць перад сабою
Твае нябесныя рысы.
15 Кастрычніка (?) 1900
