Жыта вакол хвалявалася… і шолах сцеблаў
Заглушаў чароўны гук іх прамоваў…
ноч спускалася, і водбліскі далёкіх зарніц
Запальвалі агонь з-пад цёмных веек…
І начны ветрык прабягаў сярод жыта,
Па высокіх каласам і травах межы…
................................................
А на высях нябёсаў, за туманнай гарой
Пракаціўся і замер ўдар грамавы…
..............................................
І ніхто ня чуў, як, прад бурай начны,
прагучаў пацалунак…
І з гарачых вуснаў
Nezabvennoe ліст прызямліўся…
29 студзень 1898
