незразумелая туга
дыхае ноч. прыйдзі, мой сябар!
вось сьцежка: начны парою
Мы ўвойдзем у чароўны круг!
Ноч цёмная і незразумелая,
Усё, што ад нас схавана імглой,
Дзе чысты і карысны
Кажа зорка з зоркай.
гэтыя зоркі, гэтыя таямніцы
Не зразумеем да смерці мы,
Да нас даносяцца выпадкова
Голас горна глыбіні.
Але чароўнай ноччу зорнай
мне, паэту, круг адкрыты,
І, лунаючы над страшнай безданню,
чую, што зорка паўтарае.
4 чэрвень 1899
