глухая поўнач. Tsepenenye
На душу сонную лягло.
Дарэмна смагу натхнення, –
Ня б'ецца мёртвае крыло.
Вакол глыбокі змрок. Я плачу,
Клічы мае родныя сны,
Складаю песні наўздагад, –
Але песні бледныя і хворыя.
Аб, у гэтыя цяжкія імгненні
Я бачу, што мне жыццё абяцае,
Што крыў будучыню Біццё -
смутак, - не песні спародзіць.
20 жнівень 1899
