Даўно мы сустрэліся з табою, –
То было летам. ночы спёка
Вабіў ў алеі за сабою
І клікаў кахаць і жыць з табой…
З тых часоў прайшлі гады. забытыя
мгновенья страсці. цудоўны свет,
Дзе мы квітнелі, далёкі, - і змытыя
Успаміны юных гадоў.
цяпер зіма. Дыханье юга
Ад нас схавана хладный імглой,
але ты, далёкіх дзён сяброўка,
Манишь, як раней, за сабой…
Вазьмі мяне зноў з сабою,
Вярні страчанае мной
І верь, я буду жыць табою
І паміраць з табой адной!..
19 снежні 1899
