Усю ноч я чую ўздыхі дзіўныя,
У галаве чую гаворка.
Я не адзначаны ў акно імглістае
І буду з вуліцы пільнаваць.
брат, гэтыя страхі ўсё марныя,
Мая загадка - тут - ва мне.
Усе гэтыя шоргаты абыякавыя -
павер, веліч у цішыні.
Я падпільнаваў і супакоіўся.
І хто іншы б мог прыйсці?
І толькі маё захапленне падвоіўся -
Усе Ты ж на маім шляху!
Аб, гэта Ты - і ўздыхі дзіўныя,
І сны, і šorohi, і гаворка…
Ты - беспачатковым, жаданая,
Ты - дазвол мілых сустрэч!
можа 1902
