брат! Цяпер я не той зусім,
Мяне сябры б не даведаліся,
І на чале тады маім
Уласаў сівыя не вызначаліся.
Я быў яшчэ зусім не стары;
А высушыў мне сэрца жар
запалу, з'явіліся маршчыны
І ненавісныя сівізны,
Але і цяпер веку гадоў
Я пагарджаю прыцягнення.
Я ведаў яшчэ душы хваляванне -
Любові мінулай грозны след,
але кажу: прыгажосць Тэрэзы ...
Цяпер сярод паўночнай мроі
Мне здаецца: ідзе яна
Паміж каштанаў і черешен ...
Коціцца па небе месяц ...
Як я задаволены і ўсцешаны!
Я бачу кучары ... Позірк жывы
Гарачай сама вільгацьцю апрануўся ...
Як жэмчуг грудзі белізной.
Так жыва вобраз дарагі
У думках маіх напечатлелся!
Стан невысокі памятаю я
І азіяцкія Рух,
Вусны пурпурныя ея,
Сораму румянец і смуты ...
але поўна! поўна! Я любіў,
Я пачуццяў сваіх не змяніў!..
..................
каханне, Які схаваў у сэрцы дзікім,
У адных толькі крайнасьцях гарыць
І вечна (дарэмна рок люты
паўстаў) мяне не астудзіць,
І цень мінуўшчыны бяжыць
Дагэтуль усюды за Мазепаю ...
..................
