Мы жывем у старадаўняй келлі
У разліву вод.
Тут вясной кіпіць весялосьць,
рака паэт.
Але ў прадвесце забавак,
У дзень вясновых бур
Да нас пральецца ў дзверы келляў
светлая блакіт.
І поўныя запаветнай дрыготкай
доўгачаканых гадоў
Мы памчыцца да бездаражы
У невыказны святло.
18 лютага 1902
