Бязрадасныя ўзыходзяць насенне.
Халодны вецер б'ецца ў голых дубцах.
У маёй душы адкрыліся пісьмёны.
Я іх таю - у паселішчах, на ростанях…
І крадуся я, як цень, у месяцовых сцен.
мяняюцца, цямнеюць, глухнуць сцены.
Мне соладка ад усялякіх пераменаў,
Мне кожны дзень нараджае перамены.
Аб, як я жывы, як б'е ключамі кроў!
Я тут роднай з падземнымі ключамі!
мгновенья таямніц! ты, вечнае каханне!
Я зразумеў вас! Я з вамі! Я за вамі!
расце, расце вялікая сцяна.
Халодны вецер б'ецца ў голых дубцах.
Я вас адкрыў, святыя пісьмёны.
Я вас захоўваю з усмешкай на ростанях.
6 верасня 1902
