A. M. D. сваёю крывёю
Намаляваныя на шчыце.
Пушкін
З гарадскога туману,
Кіем зямлю рыса,
Холадна, дзіўна і раней
Выйшла хворае дзіцё.
Быццам гуляючы ў хованкі
З Вечнасцю - хлопчык хворы,
прагульваўся, chertit лічбы
І заклікае на бой.
Голас і дзёрзкі і тонкі,
Задума - дзіцячаму-высокі.
Слабы і кволы дзіця
У ручцы нясе сцяблінка.
Сцябло сусветнага справы
Гладзіць ды кліча: маліся!
Ўкруг схуднелага цела
Сцеблы кветак завились…
Вось падымаюцца вышэй -
Хутка сыдуць у небасхіл…
Голас усё цішэй, ўсё цішэй…
Хутка заплача - зразумее.
10 красавік 1903
