Варта паўкруг відна.
Хутка сонца зусім сыдзе.
глядзі, тата, глядзі,
Які да нас карабель плыве!
брат, дачка, лепш бы нам
Адысці ад берага прэч…
глядзі: ён нясе па хвалях
Нам светлым - цёмную ноч…
няма, тата, зірні разок,
Які на ім стракаты сцяг!
брат, як яго голас высокі!
брат, як асветлены маяк!
дачка, то сірэна спявае.
Беражыся, пойдзем-ка дадому…
глядзі: уж туман паўзе:
Карабель стаў зусім блакітны…
Але дачка плача наўзрыд,
Глыб марская яе вабіць,
І хоча рушыць ўплаў,
Каб сон звярнуўся ў ява.
ліпеня 1905
