паўночнае адданасць
У далёкіх паўночных балотах i
Ёсць панурая скала.
На бязмежны акіянах
Чудный ўткнуўшы ўзнесла.
Тых скалаў абрысы
Бедны паўночны народ,
Па глыбокім адданасць,
Чорнай Дзеваю кліча.
У гадзіну, калі сярод акіяна
няма паратунку, усе ў імгле, –
Раптам плывец з-за туману
Бачыць Дзеву на скале…
Ён малітву ёй ўзносіць…
Калі Дзева змякчэлая,
То карабель да зямлі прыносіць
Ёй паслухмяная хваля…
4 жнівень 1899
