посв(ящается)
Я доўга вандраваў па свеце,
Я ўсё ўбачыў, усе даведаўся,
але, імглой туманы апранута,
Ты міма ішла, мой ідэал.
Я шмат зразумеў зорак прамяністых,
Адна толькі таемны свет ліла,
Як месяцовы водбліск серабрысты,
Была сумная і светлая.
І доўга прарочыя зрэнку
Глядзелі ў змрочны туман,
Дзе ярка-чырвоныя зарніцы
Змрочны неба акіян.
Цяпер я зразумеў таямніцу ночы,
знайшоў Цябе, мой Ідэал…
Твае толькі цяпер бліскаюць вочы,
Як вечна Сірыус зіхацеў!..
7 жнівень 1898
дзядоў
