ганак Яе, нібы дзядзінец.
Ўваходжу - і суціхае навальніца.
На стале - узорны абрус.
Прытаіліся ў куце ладу.
На твары Яе - пяшчотны румянец,
Цішыня азораных ценяў.
У душы - кружлялі танец
Маіх адляцеўшыя дзён.
Я даўно не сустракаю чырвані,
І мой феерверк - мутна ціхія.
І ў кожным кружэнні танца
Я бачу полымя граху.
Толькі ў дар апошнім пахмелля
Гэтая ціхая радасць дадзена.
Я прыйшоў да яе з горкім весялосцю
Асушыць мой кубак да дна.
7 лістапада 1903
