Ня ваб мяне ты, волі,
НЕ кліч ў палі!
Баляваць нам разам, что ли,
Матушка-зямля?
Кучары ветрам растрапаныя
ты здалёку,
Але мяне благаслаўляла
белая рука…
Я крыжам датычылася персці,
Цалаваў твой прах,
Нам не жыць з табою разам
У радасных палях!
Толькі на імгненне ў паветранай свеце
азірнуся, зірну,
Як зямля ў зялёным піры
святкуе вясну, –
І пайду шляхам-дарогай,
Цяжкім шляхам -
Жыць з маёй душой убогай
жабракам бедняком.
ліпеня 1905
