Не заклікаў і ня сули
Душы мінуўшчыны натхнення.
Я - самотны сын зямлі,
Ты - прамяністае бачанне.
зямля пустынная, ноч бледная,
Нерухомасць Лунное siяnьe,
У зорках - нямая цішыня -
Мясціна страху і маўчання.
Я ведаю твой пераможны аблічча,
Заклічны голас чую ясна,
Душы зразумелы твой язык,
Але ты клічаш мяне дарма.
зямля пустынная, ноч бледная,
Не чакай мінуўшчыны абаяннем,
У маёй душы адлюстравана
Мясціна страху і маўчання.
1 чэрвень 1900
