Весялосьць ў начным карчме.
Над горадам сіняя смуга.
Пад чырвонай зарой удалечыні
Гуляе ў палях Невідзімка.
Танчыць над тванню балот,
Кольцам навакольных дамы,
Працяжна кліча і спявае
на голас, на голас знаёмы.
Вам салодка ўздыхаць пра каханне,
сляпыя, прадажныя пачвары?
Хто неба запэцкаў ў крыві?
Хто вывесіў чырвоны ліхтарык?
І вые, як кінуты сабака,
Мяучит, як салодкая кошка,
Пучкі вечаровым руж
Шпурляе блудадзейкам ў акенца…
І б'ецца ў чорны прытон
Чарада вясёлых і п'яных,
І кожны ць імглу захоплены
Натоўпам прастытутак румяных…
У цені труннай ліхтары,
Змаўкае над горадам грукат…
На чырвонай палосцы зары
Бязгучны пампуецца рогат…
Вячэрняя надпіс п'яная
Над дзвярыма расчыненымі ў краму…
Ўмяшалася ў вар'яцкую цісканіну
З расплеснутой чарай віна
На Zver Bagryanom - Жаночы.
16 красавік 1905
