Я сустрэў зноў цябе, паэт.
Твае вершы - жывыя мроі.
На твой чароўны прывітанне
Нясу захопленыя слёзы.
Хто ведае, што ў маіх слязах?
Адны ль Млада небыліцы,
Іль запалалі ўпоцемку
Начныя далёкія зарніцы?
Паэт, зірні: у маіх вачах
Зарніц ты бачыш адлюстраванне? –
То дух мой святкуе ў слязах
Тваёй прыроды адраджэнне.
8 чэрвень 1899
