Памятаю далёкае светлае лета:
Анёл Ці з неба з'явіўся, –
Толькі з вар'яцтвам, годным паэта,
Толькі з запалам, годнай адказу,
Я любіў і маліўся…
Ноччу безгалосага песціў мроі,
Зоркі глядзелі мне ў вочы, –
Толькі я сэрцам адчуў пакуты,
Jajdal, як, дамагаўся спаткання
У шэпце цнатлівай ночы…
Усё гэта было вар'яцкімі снамі,
Казкай пакутліва ілжывай;
дні абмінулі, - і з новымі днямі
Моўчкі зьявіўся і стаў паміж намі
Прывід нямы і нудны…
21 Кастрычніка 1899
