Прыйдуць непрыкметныя белыя ночы.
І душу вытруціць белым святлом.
І бяссонныя птушкі выдзяўбуць вочы.
І буду чакаць я з тварам узнятымі.
Я буду мёртвы - з тварам подъятым.
прыйдзе, хто больш на свеце любіць:
У мёртвыя вусны мяне пацалуе,
Закрые мяне духмяным хусткай.
прыйдуць іншыя, разрыхліць груды,
Zarojut, - сыдуць неспакойна прэч:
Яны пра мяне памаліцца маглі б,
Ды вось - перашкодзіла белая ноч!
18 сакавік 1907
