Я ішоў у цемры дажджлівай ночы
І ў старым доме, каля акна
Даведаўся задумлівыя вочы
маёй тугі. - У слязах, адна
Яна глядзела ў далеч сырую…
Мне прыемна было глядзець без канца,
Як быццам маладосць былую
Даведаўся ў рысах яе асобы.
яна зірнула. сэрца сціснулася,
Агонь згас - і развіднела.
Сырое раніцу застукала
У яе забытае шкло.
15 сакавік 1900
