Разбушуются буры, пральюць дажджы,
Разметут і размыюцца шляху.
нас, разбітых, заменяць іншыя правадыры,
Каб іншымі шляхамі весці.
Так сыходзяць года, за гадамі стагоддзя, –
Тое ж золата мілай косы.
Аб, здраднік, зразумей гэтую хараство кветкі,
Гэты сон нязменнай красы!
Ты - чужы для мяне - і іншая вясна
Для цябе, мой суддзя, суждена.
але зразумей, як цудоўна з смяротнага сну
Пачуць пра свае сцягі!
вясна 1903
