прыгажуня мая, ўся стаць,
Уся сутнасць твая мне па сэрцы,
Уся рвецца музыкою стаць,
І ўся на рыфму просіцца.
А ў рыфму памірае рок,
І праўдай ўваходзіць у наш маленькі свет
светаў рознагалоссе.
І рыфма ня вторенье радкоў,
А гардеробный нумарок,
Талон на месца ля калон
У замагільны гул каранёў і лон.
І ў рыфму дыхае тое каханне,
Што тут з цяжкасцю выносіцца,
Перад якой хмурыў брыво
І моршчаць пераноссе.
І рыфма ня вторенье радкоў,
Але ўваход і пропуск за парог,
каб здаць, як плашч за бляшкі
Хваробы цяжар цяжкую,
Боязь агалоскі і граху
За гучнай бляшкі верша.
прыгажуня мая, уся сутнасць,
Уся стаць твая, прыгажуня,
Спіралі грудзі і цягне ў шлях,
І цягне спяваць і падабаецца.
Табе маліўся Паліклет.
Твае законы выдадзены.
Твае законы ў далях гадоў.
Ты мне знаёмая здаўна.
