люблю. Напісаныя святыя пісьмёны,
І смела льецца верш пакорны…
У душы вясну будзіць Яе вясна,
Але розум сціскае д'ябал чорны.
люблю, сэрца, - розум маўчыць.
Душа дазволіць мне маліцца,
але, калі розум стаміўся ці забыты, –
Каханне прымусіць памыліцца
І шмат зла прынесці маім марам…
наперад, наперад, каб рупнасьць не нарадзілася!
Пакуль у душы гарыць агнямі храм,
Каб сэрца Богу пакланіўся!..
12 ліпеня 1899
