Разгараюцца таемныя знакі
на глухой, беспрасыпным сцяне.
Залатыя і чырвоныя макі
Нада мной імкнуцца ў сне.
Хаваюцца ў начныя пячоры
І не памятаю суровых цудаў.
На світанку - блакітныя хімеры
Глядзяць у люстэрку яркіх нябёсаў.
Ўцякаю ў мінулыя імгненні,
Заплюшчваю ад страху вочы,
На аркушах захаладзелым кнігі -
Залатая дзявочае каса.
Нада мной небасхіл ўжо нізкі,
Чорны сон імкнецца ў грудзях.
Мой канец наканавана блізкі,
І вайна і пажар - наперадзе.
Кастрычніка 1902
