Глядзі - я адыходжу ў цень,
А ты па-ранейшаму ў сумневаў
І ўсё баішся сустрэць дзень,
Ня чуючы ночы набліжанай.
Не чакай ты натхнёных слоў -
Я, запознены на мяжы,
Спакойна чакаю апошніх сноў,
забытых тут, у зямной вязніцы.
Ці магу я захоўваць мары
І верыць у тутэйшыя бачання,
Калі адзіная ты
Не верыш смяротным сьпевамі?
Але перада мной кружыцца імгла,
Не чую мімалётнай болю,
І ты бясхмарна светлая,
Але толькі ў неўміручасць, - не ў юдолі.
20 верасня 1901
