Глядзі приветно і лёгка
У вочы суровыя распусты.
У іх - бясконца далёка
Гарыць душа - і чакае вяртання
У жыллё ранейшых дабротаў і бед,
У светы малітоўных сугуччаў,
Дзе ўсім таямнічы адказ
Дае невядомасці і Магутны,
Каму пакорлівыя мы, жрацы,
і гэта, хто прасцей, sueverney…
Тыя - беднякі - з нашых церняў
Сабе пляце вянкі.
16 снежні 1901
