Ты дыхаеш жыццём! Аб, як я да цябе цягнуў…
Мяне вабіць да цябе желанье юру…
Опомнись, мілая, няўжо не знаёмы
Табе халодны святло без ласкі і ўдзел?..
У наш век хаваць павінна жадання кахання,
Інакш і цябе, як астатніх, асудзяць…
Опомнись, мілая, пакуль у тваёй крыві
Агонь і запал жаданняў ня абудзяць!..
Калі-небудзь сыдземся мы з табой…
Не хутка, можа быць… Я чакаю таго імгнення,
Калі ня кіне каменя святло пусты
За кожны шчасця імгненне у хвіліну асалоды.
можа 1898
З-Пецярбург
